Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2014

Αγίου Αθανασίου Ελάτεια -Χριστιανικό μνημείο

Εικόνα
Ναός Αγίου Αθανασίου Ελάτεια -Χριστιανικό μνημείο

Ναός Παναγίας (Κυπαρισσώνας)

Εικόνα
Ναός Παναγίας (Κυπαρισσώνας)

Πύργος Αχινού

Εικόνα
Περιγραφή   Πάνω σε λόφο που δεσπόζει του οικισμού Αχινός, σε μια πλαγιά του όρους Όρθρυς, σώζονται τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου του Αχινού, τα οποία δεν διατηρούνται σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να περιγραφούν. Στους πρόποδες του λόφου όμως διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση ένας πύργος της οχύρωσης. Πρόκειται για διώροφο τετράγωνο πύργο, του οποίου η στέγη και το δώμα δεν σώζονται. Η πύλη εισόδου της βόρειας πλευράς είναι τοξωτή και σώζεται σε ύψος 3 μ. από το έδαφος.   Η πόλη του Αχινού είναι γνωστή από την αρχαιότητα ως Εχίνος. Στους παλαιοχριστιανικούς χρόνους υπήρξε έδρα επισκοπής. Στη διάρκεια της Φραγκοκρατίας ήταν φέουδο αρχικά της Βαρωνίας του Ζητουνίου και αργότερα του Δουκάτου των Αθηνών. Η οχύρωση της Φραγκοκρατίας αποτελεί συμπλήρωση του αρχαίου τείχους του 4ου αι. π.Χ. που δέχτηκε αρκετές προσθήκες στη μακραίωνη ιστορία του. Βασιλική Συθιακάκη, αρχαιολόγος Πηγή:  http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=1

Ρωμαϊκό Λουτρό (Μόδι)

Εικόνα

Ρωμαϊκό Ηρώο (Αχινός)

Εικόνα
Περιγραφή   Το 1988 κατά την διάρκεια εργασιών ισοπέδωση και κατασκευής αναλημματικού τοίχου ανακαλύφθηκαν αρχαία στο οικόπεδο Λ. Αλεξίου. Στο δυτικό μισό του οικοπέδου αποκαλύφθηκε κρηπίδα τριών βαθμίδων,κατασκευασμένη από ορθογώνιους λιθόπλινθους. ναϊσκόμορφου κτίσματος ορθογώνιας κάτοψης με εσωτερικές διαστάσεις 5Χ7 μ.   Δύο τοίχοι διαχωρίζουν το εσωτερικό του κτίσματος σε τρεις χώρους. Ο κεντρικός χώρος είναι στρωμένος εν μέρη με ορθογώνιες μαρμάρινες πλάκες. Η είσοδος του κτιρίου βρίσκεται στα ΒΑ η οποία έκλεινε με μαρμάρινη θύρα και η πρόσβαση γίνονταν με μικρή μαρμάρινη κλίμακα. Ως κατώφλι είχε χρησιμοποιηθεί επιτύμβια στήλη σε δεύτερη χρήση με εγχάρακτα τα ονόματα των νεκρών.  Το κτίριο θεμελιώθηκε στα ύστερα ελληνιστικά – πρώιμα ρωμαϊκά χρόνια και δείχνει να καταστρέφεται από σεισμό που τον ακολούθησε πυρκαγιά, γύρω στα μέσα του 3ου μ.Χ αι. Κάτω από το στρώμα καταστροφής του 3ου αι. μ.Χ. βρέθηκε ακέφαλο μαρμάρινο άγ

Ιερό Ελαφηβόλου Αρτέμιδος & Απόλλωνος Αβών (Καλαπόδι)

Εικόνα
Περιγραφή   Το Ιερό - Μαντείο του Απόλλωνα των Αβών ανήκει στους σημαντικούς λατρευτικούς χώρους, που ήρθαν στα φως την τελευταία εικοσαπενταετία.. Στο ιερό, το οποίο βρίσκεται στο Καλαπόδι Φθιώτιδας και συγκεκριμένα στην τοποθεσία των Αγίων Αποστόλων, εντοπίστηκαν από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο σημαντικά αρχιτεκτονικά λείψανα. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές (Ηρόδοτος VIII, 33) αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, αντάξιο αυτού των Δελφών. Οι απαρχές του ιερού ανάγονται στην Υστεροελλαδική ΙΙΙ Α1 εποχή (β΄μισό του 15ου α. π.Χ).    Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το ιερό ανήκε στα ιερά της Φωκίδας που καταστράφηκαν από τους Πέρσες μετά τη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. Αποκαλύφθηκαν δύο ναοί, αποκαλούμενοι βόρειος κλασικός και νότιος αρχαϊκός με προγενέστερους ή μεταγενέστερους ναούς, που υποδεικνύουν τη θρησκευτική και λατρευτική συνέχεια στο χώρο για τουλάχιστον μιάμιση χιλιετία. Το τελευταίο κτίσμα ανάγετα

Λάρυμνα

Εικόνα
Λάρυμνα Περιγραφή   Η Λάρυμνα ήταν η ανατολικότερη πόλη της Οπουντίας Λοκρίδας στη θέση της σημερινής Λάρυμνας (Καστρί). Η συμβολή της στην ανάπτυξη του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, λόγω της γεωγραφικής της θέσης υπήρξε σπουδαία. Πόλη εμπορική, πλούσια και καλά οχυρωμένη με τείχος χτισμένο με πολυγωνικούς και τετράγωνους ογκόλιθους. Άξια λόγου ήταν τα πολλά και μεγάλα οικοδομήματα με ιδιαίτερο οικοδόμημα τον ναό του Διονύσου με το άγαλμά του. Τη βόρεια πλευρά του λιμανιού της την ένωνε μια μεγάλη τρίτοξη γέφυρα με την απέναντι χερσόνησο. Το στόμιο του λιμανιού έκλεινε με αλυσίδα για να επισημαίνεται η πλημμυρίδα και η άμπωτη του Ευρίπου.   Με βάση τις ιστορικές πηγές το 225 π. Χ. ο Αντίγονος ο Δώσων παρέμεινε στα πλοία του όταν αυτά κάθισαν στον πυθμένα της θάλασσα, κοντά στο λιμάνι της Λάρυμνας, έως ότου σχηματιστεί η πλημμυρίδα.   Το 85 π. Χ. η πόλη καταστράφηκε από τον Ρωμαίο Σύλλα γιατί συμμετείχε στην επανάσταση ενάντια στους Ρωμαί

Ακρόπολη Εχίνου

Εικόνα
Ακρόπολη Εχίνου Ιστορικό   Η σημερινή πόλη του Αχινού είναι κτισμένη στα ερείπια του αρχαίου Εχίνου ή Εχινούντος. Η προνομιακή θέση της, σε ένα ύψωμα στους πρόποδες της Όθρυος, σε μικρή απόσταση από τις βόρεις ακτές του Μαλιακού κόλπου, συνέβαλε στη συνεχή κατοίκησή του από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα.   Οι αρχαιότερες γραπτές μαρτυρίες για την πόλη ανάγονται στον 5ο αι. π.Χ. Κατά τον Δημοσθένη, ο Εχίνος ιδρύθηκε από τους Θηβαίους την περίοδο της θηβαϊκής ηγεμονίας, στην πραγματικότητα όμως θα πρέπει να επεκτάθηκε ο οικισμός, ο οποίος υπήρχε από το 5ο αι. π.Χ. Ενδεικτική για τη σημασία της πόλης στη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ. είναι η ισότιμη συμμετοχή της στο αμφικτυονικό συνέδριο των Δελφών με δύο ιερομνήμονες. Όταν ο Φίλιππος επενέβει στα πράγματα της νοτίου Ελλάδος, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική σημασία της πόλης, την απέσπασε από τους Αχαιούς Φθιώτες και την παραχώρησε στους Μαλιείς, ώστε να διευκολύνει τη διέλευσή του

Τείχος Φαλάρων

Εικόνα
Περιγραφή   Ακολουθώντας την επαρχιακή οδό από Λαμία και φτάνοντας στην κωμόπολη της Στυλίδας και στο ύψος της εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης, στα αριστερά μας, θα δούμε πινακίδα που μας πληροφορεί για την ύπαρξη του αρχαίου τείχους των Φαλάρων.   Το εν λόγω τείχος είναι σχεδόν αθέατο από την πλευρά του κεντρικού δρόμου. Σώζεται σε χαμηλό ύψος με το ελάχιστο να διακρίνεται μόνο η βάση ενώ στο μέγιστο μπορούμε να μετρήσουμε τέσσερις δόμους.   Ξεκινά από τον περίβολο της εκκλησίας και συνεχίζει για περισσότερα από 100 μ. όπου και σταματά να διακρίνεται στο κάθετο δρόμο που συναντάμε αφού ανέβουμε μερικά σκαλοπάτια.   Λογικά το τείχος πρέπει να βρίσκεται κάτω από τον δρόμο και το απέναντι σπίτι και το διακρίνουμε πάλι, διασχίζοντας τον δρόμο, σ' ένα περιφραγμένο ακάλυπτο χώρο περνώντας από μικρό μονοπάτι.   Το μήκος του τμήματος αυτού πρέπει να είναι κατά προσέγγιση 20μ. και το ύψος 2-3 δόμοι αν και δύσκολο να πω μιας και η

Τείχος Υπάτης

Εικόνα
Περιγραφή   Στην είσοδο της Υπάτης και σχεδόν 100 μέτρα από τον περίφημο καταρράκτη της, το 1985 αποκαλύφθηκε τμήμα του τείχους της αρχαίας πόλης.   Η εποχή που κατασκευάστηκε ανάγεται στα Ελληνιστικά χρόνια, με ισόδομη τοιχοποιία αποτελούμενη από μεγάλους λαξευμένους λιθόπλινθους. Σε μεταγενέστερη φάση το τείχος επισκευάστηκε με την χρήση χαλασμένων ογκόλιθων και θραυσμάτων κεραμιδιών, ενώ για συνδετικό υλικό χρησιμοποιήθηκε κουρασάνι. Το μήκος του είναι 9,5 μ και το ύψος 3 μ. Η κατάστασή διατήρησής του κρίνεται ως πολύ καλή. Η κατεύθυνσή του είναι Α -Δ ενώ η ανασκαφή δεν έφτασε ως το σημείο έδρασης λόγο κινδύνου κατάρρευσης των χωμάτων.   Η εύρεσή του είναι εύκολη, κυρίως λόγω της πινακίδας που βρίσκεται στα δεξιά όπως ανηφορίζουμε, μιας και δεν είναι ορατό αφού βρίσκεται χαμηλότερα από το επίπεδο του δρόμου.   Ακόμα αξίζει να επισκεφθείτε την ακρόπολη της Υπάτης και το Βυζαντινό μουσείο Φθιώτιδας όπου εκτός από την μεγάλη συλλο

Τείχος Λαμίας

Εικόνα

"Οχύρωση" (Προφ. Ηλίας Στυλίδας)

Εικόνα
Περιγραφή   Στην περιοχή της Στυλίδας, όπου στην αρχαιότητα υπήρξε η πόλη  Φάλαρα , στον λόφο του προφήτη Ηλία, βρίσκονται αρχαία κτιριακά λείψανα τα οποία είναι δύσκολο να ταυτοποιηθούν με συγκεκριμένη χρήση.   Ανασκαφές δεν έχουν πραγματοποιηθεί ενώ δεν κατέστη δυνατόν να βρω βιβλιογραφικές αναφορές για τον συγκεκριμένο χώρο. Ο λόφος βρίσκεται σε καίρια θέση με απεριόριστη θέα στον Μαλιακό κόλπο και στην πεδιάδα που απλώνεται ως τον αρχαίο Εχίνο  (σημερινό Αχινό).   Η νότια χαμηλότερη κορυφή του λόφου καταλαμβάνεται από νεότερο μονόχωρο εκκλησάκι αφιερωμένο στον προφ. Ηλία και η πρόσβαση γίνεται μέσω βατού χωματόδρομου.   Γύρω από αυτό μπορούμε να διακρίνουμε μεγάλους αρχαίους λαξευμένους λιθόπλινθους που ορισμένοι εξ αυτών έχουν χρησιμοποιηθεί για τον περίβολο του ιερού μαζί με αργούς λίθους χωρίς την χρήση κονιάματος.   Στην ΒΑ γωνία αμέσως κάτω από το ιερό, υπάρχουν σε σειρά τρεις μεγάλοι λιθόπλινθοι κατά χώραν. Ο ένας εξ αυτών

Ακρόπολη Αμφίκλειας

Εικόνα
Περιγραφή   Η αρχαία ακρόπολη της Αμφίκλειας βρίσκεται σε λόφο ΒΔ της σύγχρονης πόλης όπου και το νεκροταφείο το οποίο καταλαμβάνει σχεδόν όλη την έκταση της κορυφής.   Τα ίχνη της είναι δύσκολο να διακριθούν με κυριότερο μνημείο να είναι ο πύργος τραπεζιόσχημης κάτοψης των μεσαιωνικών χρόνων, που έχει κατασκευαστεί από αρχαίους λαξευμένους ογκόλιθους, αργούς λίθους και θραύσματα κεραμίδων ενώ για συνδετικό υλικό έχει χρησιμοποιηθεί ασβεστοκονίαμα.   Μέσα στον χώρο του νεκροταφείου δεν διακρίνουμε ίχνη των κτισμάτων της ακρόπολης εκτός από τους εντοιχισμένους αρχαίους λίθους που βρίσκονται στο κοιμητηριακό εκκλησάκι στο ανατολικό άκρο του νεκροταφείου.   Ίχνη του τείχους και ενός ενισχυτικού πύργου κατασκευασμένα με τραπεζιόσχημη τοιχοδομή χρονολογούνται στον 4ο αι. π.Χ. και διακρίνονται παράλληλα με τον δρόμο που οδηγεί στην ακρόπολη. Η διαδρομή αυτών έχει χρησιμοποιηθεί για την οριοθέτηση του χώρου και την στήριξη του περιβόλου

Ακρόπολη Μελιταίας

Εικόνα
Περιγραφή    Η θέση της αρχαίας Μελιταίας, μιας από τις σπουδαιότερες πόλεις της Αχαΐας Φθιώτιδας προσδιορίζεται στα ανατολικά του σύγχρονου ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος της επαρχίας Δομοκού. Στις αρχαίες πηγές η πόλη αναφέρεται και ως Μελιτεία ή Μελίτη. Η ακμή της πόλης κλιμακώνεται από τον 5ο μέχρι και τουλάχιστον την Ρωμαϊκή εποχή.   Ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. η πόλη συνδεόταν φιλικά με τις Φερές, ενώ κατά τον 3ο αι. π.Χ. συνδέθηκε στενά με την Αιτωλική Συμπολιτεία. Σχεδόν συστηματικά ο ένας από τους δύο ιερομνήμονες που εκπροσωπούσαν την Αχαΐα Φθιώτιδα στη Δελφική Αμφικτιονία από τον 4ο εως και τον 2ο αι. π.Χ. προερχόταν από τη Μελιταία.   Η πόλη ήταν ισχυρά οχυρωμένη με τείχος πάχους 3.80μ. περίπου. Χωριζόταν με εσωτερικό τείχος σε άνω και κάτω πόλη και στο ανώτερο σημείο δέσποζε η ακρόπολη. Όταν το 217 π.Χ. ο Φίλιππος ο `Ε επιχείρησε να την καταλάβει απέτυχε εξαιτίας του μεγάλου ύψους των τειχών της από τα οποία σήμερα σώζοντ

Δρυμαία

Εικόνα
Δρυμαία Περιγραφή   Η Δρυμαία ήταν αρχαία Φωκική πόλη, χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του όρους Καλλίδρομο, πάνω από την κοιλάδα του Κηφισού. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο οικιστής της ήταν ο Ναύβολος ο γιος του Φώκου. Η Δρυμαία καταστράφηκε από τον Ξέρξη κατά την κάθοδο των Περσών στην νότια Ελλάδα. Μετά την απομάκρυνση των Περσών, η Δρυμαία περιτοιχίστηκε με ισχυρά τείχη που σώζονται μέχρι σήμερα. Σήμερα στην περιοχή της Δρυμαίας υπάρχει σύγχρονος οικισμός ο οποίος αρχικά έφερε το όνομα Γλούνιτσα. Μετονομάστηκε σε Δρυμαία όμως το 1915 λόγω της γειτονίας του με την αρχαία πόλη. Αρχαιολογικός Χώρος   Διατηρούνται τμήματα του τείχους της πόλης, το οποίο ταυτίζεται με την ακρόπολη της αρχαίας πόλης των Φωκέων, Δρυμαίας και ανάγεται στον 5ο αιώνα π.Χ. Είναι οικοδομημένο εν μέρει κατά το τραπεζιόσχημο και εν μέρει κατά το ισοδομικό σύστημα τοιχοποιΐας. Στη δυτική πλευρά σώζονται, σε καλή κατάσταση, τετράγωνοι πύργοι, ενώ στην κορυφή του

Αλαί

Εικόνα
Αλαί Ιστορικό   Η αρχαία πόλη των Αλών αναπτύχθηκε στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στην ανατολική πλευρά του κόλπου της Αταλάντης. Η θέση κατοικήθηκε στη Νεολιθική εποχή (6.000-5.000 π.Χ). Η πόλη των ιστορικών χρόνων ιδρύθηκε το 600 π.Χ περίπου και ανήκε σε συμμαχία πόλεων της Ανατολικής Λοκρίδας με έδρα τον Οπούντα.   Οι Αλές ανασκάπτονται από αμερικανούς αρχαιολόγους. Δύο πρωτοπόρες ερευνήτριες η Hetty Goldman και η Alice Walker Kosmopoulos δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο από το 1911 μέχρι και το 1935. Από το 1990 ξεκίνησαν και πάλι οι ανασκαφές στο χώρο από το πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του καθηγητή κ. John E. Coleman. Περιγραφή   Αρχικά, η θέση ιδρύθηκε στους Νεολιθικούς χρόνους (6.000-5.000). Ο οικισμός αποτελείται από κτήρια, ορθογώνιας κάτοψης, τα οποία περιβάλλονται από λιθινο περίβολο. Η πόλη των ιστορικών χρόνων ιδρύθηκε περί το 600 π.Χ.. και διέθετε τειχισμένη ακρόπολη. Κατά τους ελληνιστικ

Ελληνιστικοί Τάφοι (Μεξιάτες)

Εικόνα
Περιγραφή   Στα ανατολικά του χωριού Μεξιάτες και σε απόσταση 1 χλμ από το κέντρο του, βρίσκονται δίδυμοι τάφοι οι οποίοι χρονολογούνται τον 3ο αι. π.Χ. και ανήκουν στον λεγόμενο “Μακεδονικό τύπο”.   Η ανακάλυψη έγινε με τυχαίο τρόπο το 1980, κατά την διάρκεια εργασιών ισοπέδωσης του αγρού, στον ελαιώνα ιδιοκτησίας Δ. Καλτσά. Το μηχάνημα (εκσκαφέας) προσέκρουσε στην στέγη του δυτικού τάφου στην οποία προξένησε ζημιές.   Η ανασκαφική έρευνα της ΙΔ' ΕΠΚΑ απεκάλυψε ότι πρόκειται για κτιστό καμαροσκεπή τάφο, με χαρακτηριστικό τοξωτό υπέρθυρο από πωρόλιθο, το οποίο υπαγορεύει την γραμμή του τόξου της στέγης.   Κατασκευασμένος από λαξευμένους ορθογώνιους λιθόπλινθους και διαστάσεων 1,80 μήκος, 2,20 πλάτος και ύψος 2,10 μ.   Είναι μονού θαλάμου με παράλληλες κτιστές λίθινες κλίνες εκατέρωθεν του διαδρόμου, που ξεκινά από την είσοδο. Οι κλίνες καταλαμβάνουν όλο το μήκος του θαλάμου με διαστάσεις 1,80Χ0.75 και ύψος 0,60 μ.  Δ ιατηρεί σε
Εικόνα
Λιμνιώτης Αθανάσιος,Μπαλωμένος Σωτήρης,Βασιλείου Θόδωρος,Βητόπουλος Κωνσταντίνος
Εικόνα
Τραγουδάρα Λελούδα,Τραγουδάρα Ασημινα,Τραγουδάρα Βάσω,Ντάβαλη Μαρία
Εικόνα
Εικόνα
Παπαγεωργίου Ευστάθιος,Χονδρόπουλος Αναστάσιος,Μουτσουρούφης Τριαντάφυλλος,Πεντεδέκας Γεώργιος
Εικόνα
Καφενείο Ματθαίου Τρωάδας,Χρυσικός Γεώργιος,Γκανάσος Νικόλαος

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

Εικόνα
ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Ο βασιλικός (Ώκιμο το βασιλικό, Ocimum basilicum ) είναι ένα αρωματικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών ( Labiatae ). Είναι πολύ γνωστό και διαδομένο στα ήπια και ζεστά κλίματα. Είναι στενός συγγενής άλλων γνωστών αρωματικών φυτών, όπως το δεντρολίβανο, η ρίγανη, η μαντζουράνα, η μέντα και η φασκομηλιά κατάγεται από τις τροπικές περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, από όπου και μεταφέρθηκε στις χώρες της Μεσογείου. Χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα, για το έντονο και χαρακτηριστικό του άρωμα από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Είναι φυτό μονοετές, ποώδες, (υπάρχουν όμως είδη πολυετή και θαμνώδη) ύψους 30-40 cm, με στέλεχος που έχει πολλά κλαδιά και πυκνό φύλλωμα φωτεινού, πράσινου χρώματος. Πολλές φορές τα φυτά μοιάζουν με στρογγυλούς θάμνους. Τα φύλλα είναι μονά, αντίθετα, ωοειδή, με περιθώριο ακέραιο ή ελάχιστα οδοντωτό. Τα λουλούδια είναι διαταγμένα σε χαλαρού
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Στο φως η πρόσοψη της Αμφίπολης

Εικόνα
Αποκαλύπτεται η πρόσοψη του μνημείου της Αμφίπολης, οι αρχαιολόγοι μπαίνουν πλέον στον τάφο και αναζητούν τη θύρα που θα τους επιτρέψει να εισέλθουν στον κεντρικό θάλαμο και να «ξεκλειδώσουν» το μέγα μυστικό της Αμφίπολης, την κατάσταση διατήρησής του και την ταυτότητα του νεκρού. Το Σαββατοκύριακο εισήλθαν στον προθάλαμο από το θυραίο άνοιγμα που βρήκαν πίσω από τον προστατευτικό τοίχο και διαπίστωσαν ότι φέρει εξαιρετικές παραστάσεις, αλλά και χώματα. Οι ανασκαφείς αφαίρεσαν ακόμη δέκα λιθοπλίνθους από τον τοίχο που σφράγιζε την είσοδο, οι οποίοι αποτελούσαν την εβδόμη και ογδόη σειρά του. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του υπουργείου Πολιτισμού, απομένουν τρεις σειρές προς αποδόμηση του συνόλου των έντεκα δόμων. Οι λίθοι που έχουν παραμείνει στη θέση τους έχουν ύψος περίπου 1,5 μέτρο και θα αφαιρεθούν στη συνέχεια. Προς το παρόν, όμως, η ανασκαφή διεξάγεται μέσα και έξω από το μνημείο σε μια προσπάθεια ισορροπίας, ώστε να μην κινδυνεύσει η στατικό

Ρωξάνη, η «βάρβαρη» σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου που δολοφονήθηκε με τον γιο της στην Αμφίπολη Σερρών

Εικόνα
H Ρωξάνη, που το όνομά της σημαίνει φωτεινή και μικρό αστέρι, ήταν μία πανέμορφη κοπέλα από την Σογδιανή, Σατραπεία βόρεια του Αφγανιστάν στο σημερινό Ουζμπεκιστάν. Ο πατέρας της ήταν ο Πέρσης Σατράπης της Σογδιανής Οξυάρτης και εκείνη ένα 16χρονο κορίτσι που γοήτευσε το μεγάλο στρατηλάτη έπειτα από ένα βραδινό γλέντι, όπου την είδε να χορεύει. Την παντρεύτηκε το 327 π.Χ. Κατά άλλες πηγές ο Μεγάλος Αλέξανδρος, ο οποίος δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για ερωτικές σχέσεις ως τότε, την παντρεύτηκε και για πολιτικούς σκοπούς, θέλοντας να εξευμενίσει τους τοπικούς άρχοντες της Βακτριανής. Η νεαρή Ρωξάνη, ήταν η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής, σύμφωνα με μαρτυρίες. [Είναι σημαντικό να διακρίνει κανείς ότι ενώ η Ρωξάνη ήταν Βακτριανή και πιθανότατα είχε σκούρο δέρμα ίσως και έντονα χαρακτηριστικά, στην δυτική φαντασία και αναπαράσταση η Ρωξάνη έχει δυτικά χαρακτηριστικά] Η «βάρβαρη» σύζυγος Όπως γράφει ο Πλούταρχος αν και μπορεί να ήταν η μοναδική

Εν Αθήναις...τα εκατομμύρια...τα δις

Εικόνα
φωτο Πέρασε η Γερμανική Κατοχή ...ο Εμφύλιος και τα Κατοχικά χαρτονομίσματα πολλοί τα φύλαγαν ....σου λέει δεν ξέρεις τι γίνεται... Έτσι τα έβλεπες και σε κοντινούς σου συγγενείς και γνωστούς . Όταν ρωτούσες γιατί τα κρατούν σου απαντούσαν...για ενθύμιο. Τώρα τι ενθύμιο πάκοι ολόκληροι μέσα στα υπόγεια σε παλιομπαούλα και φυσικά στην γειτονιά τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν. "...κοίτα τον τσιφούτη που μάζευε τα Κατοχικά...τι θα τα κάνει τώρα..." "...θα τα κάψει στην σόμπα..." Τα παιδιά έκαναν και σκανταλιές και έτσι και βρίσκανε τέτοια χαρτονομίσματα βγαίνανε στον δρόμο και τα πετούσαν στον αέρα....η θρυλική βουταρία. Όποιος θα μάζευε τα περισσότερα αλλά κάποιοι γηραλέοι που καθόντουσαν στα σκαλιά έξω από τις αυλόπορτες πήγαιναν να μαζέψουν και αυτοί. Γελούσαν οι μικροί .... "....πέτα τα βρε πατέρα ρεζίλι μας έκανες..." έβγαινε η κόρη και μάλωνε τον γέρο που ήταν τόσο στερημένος και είχε περάσει και πολλά. Αργότερα τα χαρτονομί
Εικόνα

Η ιστορία, οι θρύλοι και τα εθιμα για την Φανουρόπιτα και τον άγνωστο Άγιο Φανούριο

Εικόνα
Κείμενο Σταμάτη Αννα Κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου οι Εκκλησίες γεμίζουν πίτες φτιαγμένες από τις νοικοκυρές. Είναι οι γνωστές σε όλους μας «Φανουρόπιτες». Πρόκειται για μια μίξη, λαϊκής παράδοσης, πίστης και τοπικών εθίμων που ξεκίνησε στη Ρόδο και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Φανούριο; Λέγεται πως αυτό δεν είναι καν το πραγματικό του όνομα, ενώ οι πληροφορίες που υπάρχουν για τον ίδιο και την ζωή του είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Το μόνο γνωστό, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τουλάχιστον, είναι πως η μητέρα του Αγίου ήταν… αμαρτωλή. ΑΓΙΕ ΦΑΝΟΥΡΙΕ… ΦΑΝΕΡΩΣΕ Ποιος δεν θυμάται την γιαγιά του να λέει «Άγιε μου Φανούριε… φανέρωσε το» και να τάζει πίτα ή κερί στη χάρη του; Για τους απλούς ανθρώπους ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα. Από γαμπρούς και νύφες μέχρι χαμένα πρόσωπα ή ακόμη και κλειδιά. Ο καθένας κατά την πίσ