Τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους στην περιοχή της Φθιώτιδας


Χάρτης οροθετικής γραμμής των συνόρων του ελληνικού κράτους.
  Μετεπαναστατικοί χρόνοι
Τη Μεγάλη Τρίτη 28 Μαρτίου 1833 (Ιουλιανό ημερολόγιο) οι Οθωμανοί υποστέλλουν την ημισέληνο από το κάστρο του Ζητουνίου και αναχωρούν για το Δομοκό. Εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης την πόλη παρέλαβαν ο Γραμματέας (υπουργός) των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Παιδείας Ιακωβάκης Ρίζος-Νερουλός και ο Αντισυνταγματάρχης Αλβέρτος, επικεφαλής των βαυαρικών στρατευμάτων. Η τελική ρύθμιση των ελληνοτουρκικών συνόρων προς το αρκτικό σημείο είχε γίνει στις 14 Δεκεμβρίου 1832 στη γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού.
Το Τσερνοβίτι ήταν τότε ένα από τα παραμεθόρια χωριά της Ανατολικής Φθιώτιδας. Η οροθετική γραμμή διερχόταν λίγο βορειότερα. Ακόμη και σήμερα διασώζονται ερείπια των συνοριακών φυλακίων (καζάρμες). Αναφέρεται ότι υπήρχαν 31 ελληνικοί σταθμοί κατά μήκος των συνόρων της γραμμής Παγασητικού-Αμβρακικού[1]. Στην περιοχή του Τσερνοβιτίου, σύμφωνα με τα πρακτικά της οροθετικής γραμμής, φαίνεται ότι υπήρχαν:
«καλύβαι εις Μπομπόκα αναλόγως των αναγκών,
καλύβαι εις Λούτζαν,                »        »        »        ,
καλύβαι εις Αρκουδουπούρνο     »      »        »        ,
Στρατών Δριστύλων»[2]

Στο χάρτη της Εικ.1 απεικονίζεται η οροθετική γραμμή. Συντάχθηκε το 1834 με βάση το σχετικό πρωτόκολλο του 1830, όπως επικυρώθηκε το 1832 από τους αξιωματικούς της επιτροπής χάραξης (ο Γάλλος αντισυνταγματάρχης J.Barthélemy, ο Άγγλος συνταγματάρχης G.Baker και ο Ρώσος συνταγματάρχης A. de Scallon. Από ελληνικης πλευράς συμμετείχε ο στρατηγός Γιαννάκης Στάϊκος, ενώ από οθωμανικής ο Hussein Bey). Διακρίνονται τα παραμεθόρια χωριά της ανατολικής Φθιώτιδας Λογγίτσι (Longitza), Νίκοβα (Nicova) στη θέση Παλιονίκοβα, Αχλάδι (Achladi), Γαρδίκι (Gardiki) και ο οικισμός Μαυρίκα (Mavrika).
πηγή: https://sotosalexopoulos.blogspot.gr/2010_06_01_archive.html

-Τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτου
Η Ελλάδα μεγάλωνε και μίκραινε αναλόγως με τα συγκυριακά συμφέροντα των τριών Μεγάλων Δυνάμεων
Τέτοιες μέρες, τον Μάρτιο του 1830, επιδίδονταν στις ελληνικές και τις οθωμανικές αρχές το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. To περίφημο κείμενο, που έχει περάσει στην ιστορία μας ως η συνθήκη ανεξαρτησίας της Ελλάδας.
Το ιστορικό ντοκουμέντο, με τα 11 άρθρα του, είχε υπογραφεί στις 22 Ιανουαρίου (3 Φεβρουαρίου με το νέο ημερολόγιο) από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και διευθετούσε το «ελληνικό ζήτημα».
Ηταν το τέταρτο στη σειρά (είχαν προηγηθεί άλλα τρία Πρωτόκολλα από το 1828 ) στο πλαίσιο της διαρκούς Διάσκεψης του Λονδίνου για το ανατολικό ζήτημα και συνιστούσε έναν συμβιβασμό μεταξύ των συμφερόντων των «προστάτιδων» δυνάμεων. Προβλεπόταν η ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους κι όχι αυτόνομου, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, όπως στο παρελθόν.
Πλην όμως, το νέο κράτος περιοριζόταν εδαφικά, αφού τα ελληνο-οθωμανικά σύνορα ορίζονταν προς Βορρά από τη γραμμή Αχελώου-Σπερχειού κι όχι από τη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού, όπως είχε συμφωνηθεί πριν από ένα περίπου χρόνο (3ο Πρωτόκολλο του Μαρτίου 1829). Ετσι, δεν συμπεριλαμβάνονταν στο ελληνικό κράτος μεγάλο τμήμα της Στερεάς (Ακαρνανία και μέρος της Αιτωλίας).
Βρετανικές αντιρρήσεις Η εδαφική συρρίκνωση, όπως επισημαίνει το σύνολο των ιστορικών, οφειλόταν κυρίως στη βρετανική στάση. Το Λονδίνο, αφενός δεν επιθυμούσε ένα κράτος αυτόνομο, που θα μπορούσε να εύκολα να γίνει «ρωσικό όργανο». Αφετέρου θεωρούσε ότι τα συμφέροντά του στα Ιόνια Νησιά που κατείχε τότε θα δοκιμάζονταν, αν οι απέναντι ακτές της Στερεάς ανήκαν στο ελληνικό κράτος.
Ετσι κι αλλιώς, είτε ανεξάρτητο είτε αυτόνομο, το υπό ίδρυση ελληνικό κράτος η Μεγάλη Βρετανία ήθελε, σε πρώτη φάση, να περιλαμβάνει μόνο την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες.
Τυπικά, ο περιορισμός των συνόρων δικαιολογούνταν από τους αντιπροσώπους των τριών Δυνάμεων με το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να δοθεί αντάλλαγμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να υποχωρήσει, ώστε να αναγνωρισθεί στην Ελλάδα πολιτική ανεξαρτησία.
Λίγες μέρες μετά την κοινοποίηση του Πρωτοκόλλου στον Σουλτάνο οι οθωμανικές αρχές απάντησαν στους πρεσβευτές των τριών Προστάτιδων Δυνάμεων ότι αποδέχονται τις σχετικές αποφάσεις. Ετσι, αναγνώρισαν την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Διαφορετικές ήταν οι εξελίξεις στην Ελλάδα. Το Πρωτόκολλο κοινοποιήθηκε στην κυβέρνηση, δηλαδή στον Καποδίστρια, μαζί με διακοίνωση. Σύμφωνα με αυτήν έπρεπε αμέσως οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις να αποχωρήσουν απ όλα τα μέρη τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονταν στα νέα σύνορα.
Ο Καποδίστριας αποδέχτηκε το Πρωτόκολλο, αλλά θα αρχίσει έναν συστηματικό και ανένδοτο αγώνα για τη διεύρυνση των συνόρων. Σε αυτόν θα φανεί όλη η διπλωματική ευστροφία του. Δεκατρείς μέρες πριν δολοφονηθεί, θα προλάβει να δει την πολιτική του να αποδίδει καρπούς.
Χάρισμα ή κατάκτηση;«Η συμβολή των Μεγάλων Δυνάμεων στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους είναι δεδομένη... Η Επανάσταση όμως είχε γίνει πρόβλημα ευρωπαϊκό. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε μονοσήμαντα για μια ελευθερία που χαρίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στους επαναστατημένους Ελληνες, ούτε ότι οι Ελληνες κέρδισαν από μόνοι τους εκείνη τη στιγμή την ελευθερία τους ή ότι δεν μπορούσαν να την κερδίσουν...»
Ερήμην των Ελλήνων«Τα πρωτόκολλα και οι συνθήκες από το 1827 μέχρι το 1832 είναι μονομερείς αποφάσεις, που ελήφθησαν από τις μεγάλες δυνάμεις χωρίς τη συμμετοχή των Ελλήνων... Αντανακλούν πολύ περισσότερο τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων και την προσπάθεια να βρεθεί κάποιος συμβιβαστικός δρόμος ανάμεσα στα αντιμαχόμενα συμφέροντά τους, παρά ένα πνεύμα δικαιοσύνης ή, τουλάχιστον, τη φροντίδα για μια βιώσιμη λύση της ελληνοτουρκικής διαφοράς που θα έπαιρνε υπόψη στοιχειώδη συμφέροντα των λαών.
Ο καθοριστικός παράγοντας
«Η νέα χώρα που προέκυψε από τον δεκαετή αγώνα των Ελλήνων ήταν προϊόν της διεθνούς διπλωματίας της εποχής και είχε τα χαρακτηριστικά που επέβαλε το διεθνές σύστημα ασφαλείας, όπως όριζαν και αξιολογούσαν το σύστημα αυτό οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης που συνιστούσαν από το Συνέδριο της Βιέννης (1815) και επί έναν σχεδόν αιώνα την Ευρωπαϊκή Συναυλία. Ηταν όσο ανεξάρτητη επέτρεπε η περιορισμένη ισχύς της σε σχέση με τον πρώην κυρίαρχο των εδαφών της και με τις μεγάλες δυνάμεις που ρύθμιζαν τις διμερείς σχέσεις»
(Θ. Βερέμης - Γ. Κολιόπουλος)
Από τα σχέδια έως την τελική ρύθμιση
1. ΙΣΘΜΟΣ: Με το δεύτερο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Νοέμβριος 1828) η Ελλάδα εκτείνεται μέχρι τον Ισθμό. Περιλαμβάνονται στα σύνορά της «η Πελοπόννησος, αι παρακείμεναι νήσοι και αι κοινώς καλούμεναι Κυκλάδες». Προορίζεται να είναι αυτόνομη υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου.
2. ΒΟΛΟΣ-ΑΡΤΑ: Το τρίτο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Μάρτιος 1829) προβλέπει τα ελληνο-οθωμανικά σύνορα στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Περιλαμβάνουν τη Στερεά Ελλάδα, την Εύβοια και τις Κυκλάδες. Το νέο κράτος προβλέπεται να βρίσκεται υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου.
3. ΑΧΕΛΩΟΣ-ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ: Με το τέταρτο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Φεβρουάριος 1830) τα σύνορα ορίζονται από τη γραμμή των ποταμών Αχελώου (Ασπροπόταμου) και Σπερχειού. Περιλαμβάνεται η «Νήσος Εύβοια ολόκληρος, αι Δαιμονόνησοι (Σποράδες), η νήσος Σκύρος και αι νήσοι αι εγνωσμέναι το αρχαίον υπό το όνομα Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Αμοργού».
4. ΒΕΛΤΙΩΣΗ: Με το πέμπτο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Σεπτέμβριος 1831) αίρονται οι εδαφικοί περιορισμοί του προηγούμενου Πρωτοκόλλου. Αποφασίζεται η «βελτίωση των ορίων της Ελλάδας διά διαπραγματεύσεων με την Οθωμανικήν Πύλην».
5. ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟΣ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ: Μετά εξάμηνες διαπραγματεύσεις υπογράφτηκε ο Διακανονισμός της Κωνσταντινουπόλεως (Ιούλιος 1832). Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπογράφει μαζί με τις τρεις Δυνάμεις αποδεχόμενη τα ελληνο-οθωμανικά σύνορα στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Την ακριβή χάραξη αναλάμβανε επιτροπή οροθετών.
6. Η ΛΑΜΙΑ: Με το έκτο και τελευταίο Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Αύγουστος 1832) η αμφισβητούμενη μέχρι τότε από την Πύλη περιοχή της Λαμίας (Ζητούνι) επιδικάζεται στην Ελλάδα. Διακήρυξη των αντιπροσώπων των Μεγάλων Δυνάμεων για την «αποπεράτωση» του ελληνικού ζητήματος.
7. ΕΚΤΑΣΗ-ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: Επιτροπή οροθετών από εκπροσώπους των τριών Δυνάμεων, της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 1832) χαράσσει τα τελικά σύνορα. Η συνοριακή γραμμή αναγνωρίζεται από Οθωμανούς (Δεκέμβριος 1832) και Ελληνες (Φεβρουάριος 1833). Το τελευταίο γίνεται αμέσως μετά την έλευση του Οθωνα και την ανακοίνωση για την κατάληψη Αττικής, Φθιώτιδας και Εύβοιας. Η ανεξάρτητη Ελλάδα έχει έκταση 47.516 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 750.000 κατοίκους.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Οι «τρεις αγχόνες» και ο Καποδίστριας
Η εδαφική συρρίκνωση των συνόρων προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στη Δυτική Ελλάδα. Στους δρόμους και τα καφενεία η ελληνική αθυροστομία εξαντλούνταν κατά της Αγγλίας και της Γαλλίας. Χαρακτηριστικό είναι πως στο Ναύπλιο το καφενείο Les trois Puissances (Οι Τρεις Δυνάμεις) μετονομάστηκε χλευαστικά σε Les trios Potences (Οι Τρεις Αγχόνες).
Αποδέκτης της ογκούμενης διαμαρτυρίας ήταν και ο Κυβερνήτης, ο οποίος χρεώθηκε τις εξελίξεις λόγω κακών χειρισμών, όπως κρίνανε πολλοί. Οι κατηγορίες αυτές συμπλέκονταν μαζί με κείνες που του αποδίδανε - όχι αδικαιολόγητα- για δικτατορικές τάσεις και αυταρχισμό.
Αλλά και ίδιος ο Καποδίστριας, πραγματικά αγανάκτησε από τη νέα τροπή των πραγμάτων. Ηταν πεισμένος ότι η «επιμονή των δυτικών δυνάμεων να περιορίσουν την εδαφική έκταση της Ελλάδας είναι ενδεικτική των επιδιώξεών τους να υποβιβάσουν τη χώρα σε αποικία τους».
Ο Καποδίστριας προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αποδεχόμενος το Πρωτόκολλο δήλωσε διπλωματικά ότι μόνο η Εθνοσυνέλευση ήταν σε θέση να επικυρώσει οριστικές αποφάσεις.
Ετσι άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για βελτιώσεις στη συνοριακή γραμμή. Ούτε δέχτηκε να αποσύρει αμέσως τον ελληνικό στρατό από τις περιοχές που δεν συμπεριλαμβάνονταν στα σύνορα, όπως αξίωνε η Αγγλία. Αυτό θα γινόταν, δήλωνε, αν αποχωρούσαν και οι Οθωμανοί από την Αττική και την Εύβοια. Παράλληλα πρόβαλλε το σοβαρό πρόβλημα που θα προκαλούσε η συρροή προσφύγων από τα εκτός συνόρων εδάφη. Ενώ δεν παρέλειπε να επικαλείται ότι η απόσυρση των δυνάμεων θα ήταν δυνατή μόνο μετά την ολοκλήρωση της επιτροπής οροθετών.
Επιχείρησε ακόμη να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του προς τις τρεις Δυνάμεις με τη συνδρομή του πρίγκιπα Λεοπόλδου, ο οποίος είχε οριστεί ως μονάρχης της Ελλάδας. Σε συνεννόηση με τον Καποδίστρια ο Γερμανός πρίγκιπας και μελλοντικός μονάρχης, πράγματι, κινήθηκε για τη βελτίωση των συνόρων. Ζήτησε, μάλιστα, από τους Βρετανούς να συμπεριλάβουν ακόμη και την Κρήτη στο νέο κράτος. Τελικά, ένας από τους λόγους της παραίτησής του από τον θρόνο (Μάιος 1830) ήταν ο φόβος του να βασιλεύσει σε μια φτωχή χώρα με τόσο μειωμένα σύνορα.
Το διάστημα που μεσολάβησε από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου έως την παραίτηση του Λεοπόλδου, αλλά και το επόμενο, μέχρι να βρεθεί άλλος υποψήφιος μονάρχης, το ευρωπαϊκό σκηνικό μεταβαλλόταν. Η σύνθεση των εκπροσώπων των τριών Δυνάμεων στη Διάσκεψη του Λονδίνου άλλαξε και ήταν λιγότερο άκαμπτη. Ετσι, έγινε δυνατή η διεύρυνση, τελικά, των ελληνικών συνόρων και επιλέχτηκε ο ανήλικος Οθων για να βασιλεύσει. Παρά το γεγονός ότι η χώρα ασφυκτιούσε μέσα σε στενά σύνορα -περιοχές με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς (Θεσσαλία, Μακεδονία, Ηπειρος, Θράκη, Μικρά Ασία, Κρήτη, Σάμος, άλλα νησιά) βρίσκονταν εκτός των ορίων του πρώτου νεοελληνικού κράτους, επιβλήθηκε ξενόφερτη κληρονομική μοναρχία- το μεγάλο νέο ήταν η γέννηση του πρώτου κράτους στη Βαλκανική .
Οι επικυρώσεις
Εντελής ανεξαρτησία «Η Ελλάς θέλει σχηματίσει εν κράτος ανεξάρτητον και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά τα προσφεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησία...» (Το πρώτο άρθρο του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 22 Ιανουαρίου / 3 Φεβρουαρίου του 1830).
Η ελληνική έγκριση«Ηύχετο η Γερουσία να ευρίσκετο εις θέσιν του να εκφράση ζωηρώτατα... τα αισθήματα της βαθείας ευγνωμοσύνης... Με όλον τούτο εγκρίνει παμψηφεί ...και οσονούπω θέλει εκφράσει τας λεπτομερείς σκέψεις και παρατηρήσεις της» (η πρώτη ελληνική αντίδραση στο Πρωτόκολλο).
Η συγκατάθεση της Πύλης «Δίδει η Υψηλή Πύλη εις τούτο την συγκατάθεσίν της και αποδέχεται τα περί αυτό αποφασισθέντα, ως αφορώντα εις το να παρέξωσιν εις τον τόπον ασφάλειαν και ησυχίαν και να στερεώσωσι την καθολικήν ευδαιμονίαν...» (Η απάντηση του Σουλτάνου στο Πρωτόκολλο).
ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ
katsimar@yahoo.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τείχος Υπάτης